Depresja sezonowa

Depresja sezonowa, czyli sezonowe zaburzenie afektywne (SAD), to depresja wywołana zmniejszeniem natężenia światła zewnętrznego. Dlatego objawia się zasadniczojesienią lub zimą.

Z medycznego punktu widzenia o depresji sezonowej mówimy, gdy objawy pojawiają się co roku o tej samej porze, przez co najmniej 2 kolejne lata i utrzymują się aż do nadejścia wiosny i wzrostu natężenia światła zewnętrznego.

Zimą dni są krótsze i mniej światła. Słoneczny letni dzień można idealnie zmierzyć przy 100 000 luksów (jednostka miary jasności), podczas gdy my mamyw dość pochmurny zimowy dzień osiąga zaledwie 2000 luksów.

Stopnie jasności: pewne wytyczne...

• Słoneczny letni dzień: 50 000 do 130 000 luksów;
• Słoneczny zimowy dzień: 2000 do 20 000 luksów;
• W domu: od 100 do 500 luksów;
• W dobrze oświetlonym biurze: 400 do 1000 luksów.

W 1984 roku doktor Norman E. Rosenthal, badacz z Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego, jako pierwszywykazać związek między światłem a depresją. Brał udział w tworzeniu medycznej definicji depresji sezonowej. Obserwując, że ekspozycja na określone sztuczne światło może poprawić stan osób cierpiących na objawy depresyjne w sezonie zimowym, wykazał rolę, jaką jasność odgrywa na wewnętrznym zegarze biologicznym i nastroju.

Jakie są objawy?

Możemy zaobserwować pewną liczbę objawówCharakterystyka depresji sezonowej:

• Drażliwość i obniżony nastrój w ciągu dnia
• Stan chronicznego zmęczenia, senność w ciągu dnia i trudności z porannym wstawaniem
• Utrata zainteresowania i brak inicjatywy
• Brak koncentracji
• Uczucie, że zwalniasz lub wręcz przeciwnie, pobudzenie
• Znaczna potrzeba snu
• Niższa produktywność w pracy lub na studiach
• Obniżone libido

W odpowiedzi na te stany jednostka może czasami przyjąć zachowania kompensacyjne, spożywając więcej alkoholu lub ulegając niekontrolowanemu pragnieniu słodkich pokarmów. Te nadmiary często prowadzą do przyrostu masy ciała. Objawy stopniowo zanikają wiosną lub podczas wycieczki pod słońce.

Kiedy zaczyna się depresja sezonowa? 

Od października do końca marca, majaszczególnie w listopadzie, grudniu i styczniu. Objawia się to przy spadku oświetlenia zewnętrznego, w okresie jesienno-zimowym.

Jak ją pokonać?

Ponieważ depresja sezonowa następuje po braku światła, zazwyczaj wystarczy uzupełnić ten brak, aby odzyskać całą energię.

Nawet jeśli spędzanie dużej ilości czasu na świeżym powietrzu może wydawać się dobrym rozwiązaniem, jest to generalnie niewystarczające, biorąc pod uwagę tę słabośćintensywność promieni słonecznych w okresie jesienno-zimowym

Powszechnie stosowana w leczeniu objawów depresji sezonowej terapia światłem, forma fototerapii (terapii wykorzystującej światło), polega na codziennym wystawianiu się o określonej porze na działanie białego światła o dużej intensywności.

Zalecamy ekspozycję przez około 30 minut dziennie na działanie lampy o natężeniu światła 10 000 luksów lub 480 nanometrów. Najkorzystniejszą porą dnia pozostaje poranekdla optymalnych rezultatów.

Liczne badania potwierdzają skuteczność terapii światłem u większości osób, które ją wypróbowują.

Ogólnie wpływ na objawy odczuwa się po 2 do 4 dniach stosowania, ale często potrzebne są 4 tygodnie stosowania, zanim można zaobserwować wyraźną poprawę i mierzalne zmiany biologiczne.

W idealnym przypadku leczenie rozpoczyna się we wrześniu lub październiku i trwa do wiosny.

Dlaczego warto używać lampy do terapii światłem?

Aby uzyskać optymalną skuteczność, terapię światłem należy praktykować przy użyciu specjalnie zaprojektowanej do tego celu lampy. Aby uzyskać pożądany efekt, konieczne jest natężenie światła 10 000 luksów lub długość fali 480 nanometrów w odległości 30 cm. Na rynku dostępnych jest wiele lamp, które są znacznie tańsze, ale przez to o wiele słabsze.  W przypadku lampy wyświetlającej 2000 luksów czas ekspozycjiWartość zostanie pomnożona przez 5, czyli 2h30 ekspozycji dziennie.

Kolejną równie ważną kwestią jest to, aby lampa emitowała pełne spektrum światła wolne od szkodliwych promieni. Produkt zgodny z normą IEC62471 zapewni Ci pewność w tej kwestii.

W idealnym przypadku źródło światła powinno być umieszczone na wysokości oczu, w odległości od 30 cm do 60 cm. Nie trzeba patrzeć na światło, powinno ono znajdować się jedynie w polu widzenia.

Nowa generacjaWprowadzenie przenośnych lamp w formie okularów pojawiło się na rynku kilka lat temu.  Emitują jedynie cyjanowo-niebieskie światło o długości fali około 480 nanometrów. Według niektórych badań to właśnie to spektrum światła oddziałuje na hormony cyklu dobowego. Kompaktowe, lekkie i przenośne okulary do terapii światłem są idealne dla osób, które dużo podróżują lub chcą kontynuować swoją aktywnośćnawyków podczas przeprowadzania sesji terapii światłem.